Καιρός να αποφασίσουμε Νο 2

Το άρθρο που ακολουθεί δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Κυνουρία τον Απρίλιο του 2006. Ήταν όλα αυτά που πίστευα ότι μπορούσαν να γίνουν κι ότι γι’ αυτά και πολλά άλλα θα έπρεπε να παλέψουμε. Διαβάστε το και ... τα λέμε.

Ζούμε σε μία εποχή όπου τα πάντα εξελίσσονται με ταχύτατους ρυθμούς, τις περισσότερες φορές μάλιστα, απρόβλεπτους. Ζούμε σ’ ένα κόσμο ανταγωνιστικό, όπου οι αξίες αλλοτριώνονται και πατροπαράδοτα ήθη και έθιμα παρουσιάζονται πλέον σαν γραφικά, ενώ θεωρούνται περισσότερο της εποχής ξενόφερτες συνήθειες που σε τίποτα δεν προσφέρουν στην πρόοδο και στον πολιτισμό μας, αλλά αντίθετα αλλοιώνουν γλώσσα, ζωή και παράδοση, δίνοντας μία αλλοπρόσαλλη, παραμορφωτική εικόνα. Ζούμε σε έναν κόσμο ισοπεδωτικό, προκλητικό και συχνά απάνθρωπο, όπου οι άνθρωποι μακριά από τη φύση, αποκομμένοι από τις ρίζες τους, μετατρέπονται σε αποξενωμένα όντα, σε μονάδες και μηχανές παραγωγής.

Δεν είναι σκοπός μου να αναλύσω τους λόγους αυτής της μετατροπής, ούτε το θέμα μπορεί να εξαντληθεί στα πλαίσια ενός άρθρου. Στόχος μου είναι να επισημάνω ότι αυτή η αδράνεια απέναντι στους κινδύνους του μέλλοντος, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην αλλαγή της φυσιογνωμίας της περιοχής και στον αφανισμό της, ενώ υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις, που αν εφαρμοστούν χωρίς καθυστέρηση, μας δίνουν τη δυνατότητα, να χαράξουμε μια διαφορετική πορεία, σωτήρια για το μέλλον του τόπου και των παιδιών μας.

Κανείς πιστεύω δεν μπορεί να αμφισβητήσει, ότι ο κάμπος του Λεωνιδίου και η εν γένει περιοχή, ευρίσκονται εδώ και χρόνια σε καθοδική πορεία. Ο μικρός κλήρος, η αλλαγή στις καλλιέργειες κάποιων περιοχών, η κάποια απόσταση από τα μεγάλα αστικά κέντρα, αυξανόμενη από το κακό οδικό δίκτυο, συνεπικουρούμενη από την αντίληψη των κατοίκων του τόπου, ότι δεν υπάρχει ανάγκη αναπτύξεως άλλης επαγγελματικής δραστηριότητας πέραν αυτής των γεωργικών απασχολήσεων, δημιούργησε τη σημερινή κατάσταση. Κι αν ο πρώτος παράγων δεν μπορεί να αλλάξει, οι υπόλοιποι, σήμερα, με την πληθώρα των πληροφοριών και την πρόοδο της τεχνολογίας, με το νέο οδικό δίκτυο και τις τάσεις φυγής, έστω και ολίγων ημερών, των ανθρώπων των αστικών κέντρων, η συνεχείς τάση των κατοίκων άλλων χωρών να επισκέπτονται διαφορετικά μέρη μεταξύ των οποίων περίοπτη θέση αποτελεί και η χώρα μας, δεν είναι δυνατόν να συνεχίζουν να αποτελούν σοβαρούς συντελεστές, στην μη ανατροπή αυτού του ζοφερού κλίματος, που θέλει την αποτροπή οποιασδήποτε τουριστικής αναπτύξεως, εν ονόματι της διατρανούμενης ησυχίας και αδιατάρακτου συνεχίσεως της ζωής του τόπου, αφού πολύ φοβάμαι ότι στο τέλος θα παραμείνει μόνο η ησυχία και θα πάψει να υπάρχει ζωή.

Η ανάγκη μιας καλύτερης ζωής, απατηλής πολλές φορές, υπήρξε πολύ εντονότερη σε άλλες περιοχές, πολλές από τις οποίες είναι κοντά μας. Οι περισσότερες από αυτές, έχουν στην κυριολεξία αφανιστεί ενώ άλλες απειλούνται άμεσα. Διασχίζοντας σήμερα χωριά που κάποτε έσφυζαν από ζωή, δεν ακούς παρά μόνο τον ήχο των βημάτων σου σε μια ερημιά που φαντάζει εφιαλτική. Φωνές παιδιών δεν ακούγονται πια, εκκλησίες δεν λειτουργούνται και τα σχολεία από τα οποία ξεπήδησαν γενιές ολόκληρες, χρησιμοποιούνται, αν δεν έχουν γκρεμιστεί, ως χώροι πολιτιστικών εκδηλώσεων μόνο.

Εν τούτοις πολλές από τις περιοχές που κατά τεκμήριο υστερούν σε πλήθος φυσικών καλλονών όπως η δική μας, κατάφεραν με το χρόνο να ξεπεράσουν το αρχικό σοκ και σήμερα διανύουν μία δεύτερη περίοδο ευημερίας ατενίζοντας το μέλλον με αισιοδοξία. Τα παραδείγματα είναι πολλά και μας επιτρέπουν να έχουμε απτές αποδείξεις ότι το «πείραμα» μπορεί να πετύχει. Αυτό όμως που περίτρανα αναδεικνύεται από όλα αυτά τα παραδείγματα, είναι η αποφασιστικότητα όλων και ιδιαίτερα των νέων ανθρώπων, να παραμείνουν και να προκόψουν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους, στη γη που ζουν και μεγαλώνουν, στα χωριά τους, στη μικρή τους πόλη, αρνούμενοι να υπακούσουν στα θέλγητρα των σειρήνων των μεγαλουπόλεων.

Η ευρύτερη περιοχή του Λεωνιδίου, έχει το εξαιρετικό προνόμιο να βρίσκεται σε μικρή και ίση σχεδόν απόσταση από πλήθος αρχαιολογικών και ιστορικών θησαυρών, ενώ παράλληλα προσφέρει την δυνατότητα εναλλακτικών τύπων τουρισμού συνδυάζοντας βουνό και θάλασσα. Οι υπέροχες παραλίες της, τα πανέμορφα βουνά της, το θαυμάσιο κλίμα της, οι παραδοσιακοί οικισμοί της, μα πάνω απ όλα η αποδεδειγμένη εργατικότητα και ενεργητικότητα των κατοίκων της, αποτελούν παράγοντες που αν συνεργαστούν σε μια συντονισμένη κίνηση με συγκεκριμένους στόχους, συγκεντρώνουν εξαιρετικές πιθανότητες επιτυχίας. Σ’ όλα αυτά να προσθέσουμε την έναρξη της τουριστικής περιόδου πριν από το Πάσχα, όπου παρουσιάζεται η εικόνα να συρρέουν πλήθη τουριστών που όμως δεν διανυκτερεύουν και δεν εστιάζονται στο Λεωνίδιο αφού δεν υπάρχει η απαραίτητη υποδομή και φυσικά για τους ίδιους λόγους δεν θα επιστρέψουν σε άλλη εποχή γνωρίζοντας το πρόβλημα.

Στο φόβο της κακής ποιότητος τουριστών που επικαλούνται πολλοί, μπορούμε να αντιτάξουμε την ποιότητα της παροχής υπηρεσιών, τη δημιουργία τέτοιου κλίματος και τέτοιων τουριστικών μονάδων που σε συνδυασμό με τη σωστή διαφημιστική εκστρατεία προς συγκεκριμένους αποδέκτες, να αποτρέπουν την προσέλκυση των πρώτων. Δεν θα είμαστε οι πρώτοι που θα το επιτύχουμε.

Βεβαίως, δεν αρκεί η θέληση μεμονωμένων ατόμων, ούτε οι κινήσεις κάποιων επιχειρηματιών για να ανατραπεί η κατάσταση. Απαιτείται ευρεία συζήτηση, κάτω από ένα φορέα όπως είναι ο δήμος που μπορεί να συγκεντρώσει όλες τις κοινωνικές ομάδες, κοινές αποφάσεις και δημιουργία κανόνων ώστε οτιδήποτε αποφασίζεται ή πραγματοποιείται να εντάσσεται σε ένα κοινό πλαίσιο προσπαθειών που θα αλλάξουν ριζικά και γρήγορα τη δυσάρεστη κατάσταση.

Ασφαλώς η τουριστική ανάπτυξη, δεν αποτελεί πανάκια. Υπάρχουν παράλληλα δυνατότητες αναπτύξεως και άλλων δραστηριοτήτων όπως μικρών βιοτεχνιών για επεξεργασία αγροτικών προϊόντων, ανάπτυξη βιολογικών καλλιεργειών αλλά και άλλου τύπου παραγωγικές μονάδες, οι οποίες επιλεγμένες με αυστηρά και σοβαρά κριτήρια που δεν θα αλλοίωναν ούτε θα έθεταν σε κίνδυνο το περιβάλλον και τον όλο χαρακτήρα της περιοχής, θα μπορούσαν να απασχολήσουν πλήθος ατόμων, με τελικό αποτέλεσμα την υγιεινή ανάπτυξη και την αποκέντρωση, προσφέροντας ακόμη και τη δυνατότητα επιστροφής πολλών νέων.

Δυστυχώς ο χρόνος περνάει γρήγορα και κάθε μέρα που χάνεται, έχει ως συνέπεια την απώλεια σημαντικών προσόδων απαραίτητων για έξοδο από την κρίση που διέρχεται ο τόπος. Αν το μοναδικό κέρδος μας είναι η ησυχία μας τότε είναι καιρός να αναλογισθούμε πόσα χάνουμε για χάρη της και ιδιαίτερα το ανθρώπινο δυναμικό μας που μαστιζόμενο από την ανεργία, αναζητά το μέλλον του αλλού ενώ είναι δίπλα του. Είναι επιτακτική ανάγκη να ενεργοποιηθούμε όλοι μας, να απαντήσουμε με αποφασιστικότητα στις όποιες προκλήσεις, ώστε να πλησιάσουμε στο μέλλον που τρέχει και συνεχώς απομακρύνεται. Κι ίσως σύντομα, δούμε ξανά στις γειτονιές παιδιά να παίζουν, στους δρόμους τον κόσμο που βλέπουμε στις καλοκαιρινές διακοπές, τα σπίτια να φωτίζονται και το χαμόγελο να ανθίζει στα χείλη όλων μας. Δεν νομίζετε ότι το αξίζουμε;

Η πραγματικότητα απεδείχθη σκληρή. Ότι έχει γραφεί, ισχύει για τον απλούστατο λόγο ότι προσκρούουν στον ... βράχο που λέγεται Δημήτρης Τσιγκούνης. Στον άνθρωπο που γαντζωμένος πάνω στην καρέκλα της εξουσίας, αρνείται πεισματικά να την παραδώσει, συμπαρασύροντας την περιοχή στον γκρεμό. Τα υπόλοιπα, δικά σας...