Η πατρίδα λοιδορείται παντού. Σε συζητήσεις ξένων, σε τηλεοπτικά κανάλια, σε έντυπα, βλέπει κανείς μια καταβαράθρωση του κύρους και του ονόματος της χώρας μας. Το όνομα της πατρίδας μας, μέχρι πρότινος και παρά τα όποια προβλήματα, έφερε ακόμη τη λάμψη του παρελθόντος. Όχι πια… Τι συνέβη; Χρόνια τώρα καυχόμαστε για τη μαγκιά μας, την ικανότητά μας να τα καταφέρνουμε στα δύσκολα «Έστω και την τελευταία στιγμή». Χρόνια τώρα, κάναμε τους ξένους να απορούν πώς ήταν δυνατόν εμείς, μια τόσο μικρή χώρα να καταφέρνουμε να περνάμε τόσο καλά, χωρίς να δουλεύουμε πολύ, ξαπλωμένοι στον ήλιο, απολαμβάνοντας τη ζωή και διασκεδάζοντας, ενώ οι άλλοι, οι φράγκοι, οι «χαζοί» να δουλεύουν σαν σκλάβοι, να απολαμβάνουν μόνο λίγες μέρες διακοπές το χρόνο, ενώ εμείς οι λεβέντες, να καταφέρνουμε να τους ξεγελάμε και να τους τα παίρνουμε.
Μιλάμε για πολύ μαγκιά. Τα κορόϊδα έφθαναν στην Ελλάδα, κι εμείς που τους προσφέραμε τον ήλιο και τις θάλασσες (δεν πληρώναμε δραχμή ούτε για το ένα ούτε για το άλλο) είχαν φροντίσει βλέπετε κάποιοι παλιοί πρόγονοι , κάτι ανόητοι που είχαν δώσει τη ζωή τους για να μας αφήσουν το οικόπεδο φιλέτο, κάναμε τις αρπαχτές μας, κάτι η greek salad, κάτι μερικές πέτρες που είχαν σκαλίσει οι προ-προ-προ-παππούδες μας κι έτσι τα κονομούσαμε μέσα σε λίγους μήνες το καλοκαίρι. Άσε που τα καλόπαιδα που εκλέγαμε, ανακάτευαν καλά τα νούμερα, δήλωναν ότι γούσταραν στους χαζο-ευρωπαίους κι αυτοί πλήρωναν κάτι για δρόμους, κάτι για ανάπτυξη, κάτι για υποδομές, και διάφορες τέτοιες πομπώδεις εκφράσεις, ενώ όλοι έβλεπαν ότι τα χρήματα πήγαιναν υπέρ βωμών και εστιών. Μήπως δώσαμε και ποτέ λογαριασμό; Αφού μεταξύ μας λέγαμε και αποδεχόμασταν το ότι «Στην Ελλάδα είσαι ότι δηλώσεις» το κάναμε και πράξη παντού. Δηλώναμε κι εμείς ότι θέλαμε. Άντε να βγάλουν άκρη οι ξένοι. Είχαμε και την Ελληνική γλώσσα που δεν την ξέρανε κι ήμασταν ευτυχισμένοι. Ξεχάσαμε μόνο ότι οι αριθμοί, τα νούμερα δηλαδή σαν κι αυτά που λίγο πολύ είμαστε όλοι μας, είναι κοινά και δεν χρειάζονται μετάφραση.
Ο λαός ζούσε μια χαρά (και δυο τρομάρες). Πανηγύρια και γλέντια (όσοι κρατούσαν κουτάλα κι όσοι ήθελαν να γίνουν μέλη των θαυμάσιων επιτροπών κουτάλας) και οι ένδοξοι πολιτικοί μας, οι πατερούληδες ένιωθαν λαμπρά, αφού από τη μία μπορούσαν να εξυπηρετήσουν τον κάθε επιθυμούντα να παρεισφρήσει στους χώρους πέριξ της μάσας, έναντι φυσικά της αιώνιας εξαγοράς ψήφου, ενώ από την άλλη πλευρά διασφάλιζαν δι’ εαυτούς την δόξα του μέλους του κοινοβουλίου αλλά οι περισσότεροι και την διασφάλιση εαυτών και τέκνων (και εγγόνων και ανηψιών ενίοτε δε και ερωμένων-α ρε Αντρέα) για αιώνια συμμετοχή στο τιμόνι της δύσμοιρης αυτής χώρας. Κάποιοι, δεν έμεναν στη δόξα κι ας λένε ότι το χρήμα πολλοί ηγάπησαν, τη δόξα όμως ουδείς. Κάποιοι το μπέρδεψαν στη μετάφραση και ηγάπησαν το χρήμα και λόγω απληστίας, εζήλωσαν και την δόξα. Νοικοκυρεμένα πράγματα. Κι έτσι, απ’ τον παππού στον εγγονό, από το θείο στον ανηψιό, κατάντησαν τον τόπο σαν τα μούτρα τους.
Έτσι μεγαλώσαμε με τη μαγκιά να τρέχει από τα πατζάκια μας. Αντέγραφες στο μάθημα εις βάρος των άλλων; Μάγκας! Έκρυβες από την εφορία τα μαύρα που έπαιρνες χωρίς βέβαια να αναρωτηθείς από που ερχόντουσαν τα μαύρα των άλλων; Μάγκας! Φακελάκι για να κάνουν γρήγορα κάποιοι τις δουλειές (που ήσαν υποχρεωμένοι εκ του νόμου να κάνουν αλλά σε είχαν βρει κόπανο και τους τα έσταζες); Μάγκας! Αυθαίρετο στην εξοχή, στην πόλη, δίπλα στο κύμα (έχοντας σκάσει σαν ηλίθιος πόσα λεφτά για να κάνουν κάποιοι τα στραβά μάτια ενώ παράλληλα το ίδιο το κράτος ήταν ανίκανο να σε αρπάξει και να σε πάει δεμένο μέσα γιατί είχε κάποιους μάγκες κι αυτό); Εσύ κι αν ήσουν μάγκας!
Εκπαιδευτικός που έπρεπε να μαθαίνεις στα παιδιά γράμματα αλλά εσύ προτιμούσες να τα αφήνεις στραβάδια για να τα κονομάς από τα ιδιαίτερα που σου έσταζαν κάποιοι που έχοντας από αλλού μαύρα – μάγκες κι αυτοί – στα έδιναν χωρίς πρόβλημα ενώ κάποιοι άλλοι μη μπορώντας να κάνουν αλλιώς και θυσιαζόμενοι για τα παιδιά τους τα έδιναν – αυτοί κι αν ήταν κόπανοι - ενώ εσύ ένιωθες λεβέντης; Μάγκας! Είχες τον πολιτικό σου, τον στρατηγό σου, τον συγγενή του συγγενούς ώ συγγενή και ήσουν στο στρατό; Την καλύτερη μετάθεση μην πάθει τίποτα το παιδί (τα υπόλοιπα παιδιά ήταν από σκύλες βλέπετε) και να κι οι διανυκτερεύσεις και τα λοιπά και τα λοιπά… Μάγκας κι εσύ! Τελικά λίγο πολύ, οι πιο πολλοί είχαν την μαγκιά τους για να καυχώνται. Κι όλοι το ξέραμε κι όλοι το βουλώναμε κι ας λέγαμε για τους αλήτες που τα κονομούσαν και τους φοροφυγάδες και τους κλέφτες. Ξεχειλίσαμε από τη μαγκιά τόσο που πνιγήκαμε…
Και τώρα; Τώρα χάθηκαν οι μάγκες… Πού είναι οι επαγγελματίες συνδικαλιστάδες που ξήλωναν τα πεζοδρόμια, έχοντας εξασφαλίσει την ασυλία τους, και ξεκινώντας από αφισοκολλητές έφθαναν υπουργοί; Πού είναι όλοι αυτοί που όταν μιλούσε κανένας αφελής για νοικοκύρεμα του κράτους, τον έπιαναν με τις λεμονόκουπες; Που είναι οι αληταράδες που κάθε λίγο και λιγάκι, έκλειναν την Αθήνα για τα δικαιώματα της κολοβής αλεπούς; Πού είναι τα παλικάρια της αριστεράς και της προόδου που κάθε χρόνο κατεβαίνουν στις πορείες προς την Αμερικάνικη πρεσβεία αλλά ποτέ δεν έκαναν μια τόση δα πορειούλα προς την Τούρκικη; Πού είναι οι υπερασπιστές του λαού, οι «λεβέντες» της αντίστασης, που δεν έκαναν ούτε μία πορεία προς τη γερμανική πρεσβεία; Πού είναι οι υπερασπιστές της ελευθερίας δεξιοί και τάχα φιλελεύθεροι, που δεν έκαναν ούτε μία διαδήλωση κατά της πρεσβείας της Σοβιετικής Ενώσεως ή όλων των καταπιεσμένων λαών; Πού είναι όλοι εκείνοι οι αντικαπιταλιστές, που ξεσηκώνουν τους μαθητές να κάνουν απεργίες για δωρεάν παιδείες και άλλα αρλουμποειδή, ενώ ποτέ δεν έπιασαν να κάνουν ρεζίλι ή έστω να διαδηλώσουν κατά όλων εκείνων που τα αρπάζουν ελέω παραπαιδείας; Όλοι τα ξέρουμε κι όποιοι μπορούν ακόμη και σήμερα συνεχίζουν σαν να μην τρέχει τίποτα. Γι’ αυτό άραγε νιώθουμε κάποια ενοχή και έχουμε λουφάξει;
Το ανίκανο κράτος, κυβερνώμενο από ανίκανους, καιροσκόπους και παρτάκηδες, τους οποίους για να μην ξεχνιώμαστε εμείς εκλέγουμε, δεν κατάφερε ΠΟΤΕ να γίνει κράτος δικαίου. Όλοι οι δείκτες που κατατάσσουν τα κράτη από πλευράς διαφθοράς, σταθερότητας, εγκυρότητας, κλπ, μας κατατάσσουν στις τελευταίες θέσεις. Τυχαίο; Δεν νομίζω. Χρόνια τώρα πάμε από το κακό στο χειρότερο. Γι’ αυτό και βρισκόμαστε σε κινούμενη άμμο. Κάθε κίνηση σωτηρίας μας χώνει πιο βαθιά. Γιατί εάν αφεθείς στο έλεος λάθος οδηγού, εκεί θα πάς. Είναι ή δεν είναι έτσι ρε μάγκες;
Λοιπόν; Τι κάνουμε; Δεν ξέρω. Ούτε οι ίδιοι οι επαγγελματίες που μας κυβερνούν δεν ξέρουν. Και για να εξηγούμεθα, δεν είναι ότι δεν ξέρω αλλά δεν ξέρω τι είναι σωστό εδώ που έχουμε φτάσει. Βλέπετε, εγώ όπως και οι περισσότεροι, δεν είχα πατέρα και παππού πρωθυπουργό, ούτε μπάρμπα, ούτε μακρινό συγγενή. Δεν γαλουχήθηκα σε κομματικά γραφεία, δεν θεώρησα σωστό ότι είναι κομματικά σωστό ούτε θεό μου τον κάθε εγκάθετο που μου πλασάριζε το κόμμα για να τον ψηφίσω λες και δεν έχω δική μου άποψη. Αλλά δεν νομίζετε ότι κάτι πρέπει να δοκιμάσουμε; Ας πούμε να καταργηθούν όλα τα υπάρχοντα κόμματα, να απαγορευθεί σε όσους έχουν χρηματίσει βουλευτές, υπουργοί, πρωθυπουργοί τα τελευταία 30 χρόνια, να μετέχουν σε οποιαδήποτε δημόσια θέση ή να είναι ξανά υποψήφιοι. Να γίνει πλήρης ανανέωση κομμάτων και προσώπων, παράλληλα με μία μείωση βουλευτών από τριακόσιους σε εκατό. Να γίνει πλήρης εκκαθάριση των οικονομικών των κομμάτων και όσων χρημάτισαν βουλευτές, κλπ ή κατείχαν δημόσια θέση, ξεκινώντας από προέδρους δημοκρατίας και φθάνοντας στον τελευταίο πολίτη μιας και κατά το σύνταγμα όλοι οι έλληνες είναι ίσοι έναντι του νόμου. Η λευκή ψήφος (όχι τα άκυρα ή η αποχή) να μετράει και το ποσοστό των λευκών ψήφων να φαίνεται από τα κενά έδρανα στη βουλή. 30% λευκό, 30% λιγότεροι βουλευτές. Να δεις εάν συνεχίζει κανένας το ίδιο τροπάριο. Να πάει κόσμος φυλακή. Αυτοί που έκλεψαν ή έκαναν οτιδήποτε που έβλαψε τον τόπο ή τους πολίτες, να πάνε μέσα. Μόνο αν υπάρξει αίσθημα δικαίου και απόδοση δικαιοσύνης θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε.
Σας φαίνονται παράλογα όλα αυτά και μη συνάδοντα με τους δημοκρατικούς θεσμούς; Γιατί; Τώρα έχουμε δημοκρατία και δεν το ξέρουμε; Με έναν νόμο που φέρει τους πολιτικούς, αυτούς δηλαδή στους οποίους αναθέτουμε τις τύχες μας, στο απυρόβλητο; Τώρα γίνονται λογικά πράγματα και εμείς είμαστε σε άλλη ήπειρο και δεν το έχουμε αντιληφθεί; Κάτι πρέπει να κάνουμε. Ακόμη και κάτι έξω από τα συνηθισμένα. Αλλιώς, να καθίσουμε ως κλώσες στ’ αυγά μας και να αφήσουμε Μακρυ-κωσταίους και Κοντο-γιώργηδες να μας κυβερνούν. Κι όταν αύριο τα παιδιά μας, ρωτήσουν τι κάναμε, να τους πούμε ότι κοιτούσαμε αποχαυνωμένοι το dancing with the stars και το Real housewives of Athens – μόνο από τα trailers τα ξέρω – και ακούγαμε στις ειδήσεις ότι μας έκοβαν μισθούς, συντάξεις και αξιοπρέπεια κι εμείς περιμέναμε να δούμε πώς μαγειρεύεται ο αστακός και δένει με το χαβιάρι στα προγράμματα μαγειρικής που μας έδειχναν. Ξυπνήστε μάγκες γιατί το τραίνο έχει σφυρίξει εδώ και ώρα!
ΥΓ. Πολύ φοβάμαι, ότι με τη νοοτροπία που έχουμε, αν αύριο είχαμε εκλογές τις ίδιες ηλιθιότητες θα κάναμε. Και αυτό, οι τριακόσιοι – αν μη τι άλλο προσβάλλουν ως αριθμός και τον Λεωνίδα και τους 300- το γνωρίζουν. Και είμαι σίγουρος, ότι αν αύριο κάτι συνέβαινε και ως εκ θαύματος το χρέος καταργείτο, όχι τα ίδια αλλά χειρότερα θα κάναμε από αυτά που μας έφεραν στον πάτο. Γιατί δυστυχώς, την διαπλοκή, τη διαφθορά και τη λαμογιά την έχουμε στο αίμα μας. Ο Ρωμαίος πολιτικός Κάτων ο πρεσβύτερος, έκλεινε τις ομιλίες του με τη φράση «…και η Καρχηδόνα πρέπει να καταστραφεί». Ας κλείσω και εγώ με τη φράση «Δικαιοσύνη! Όσοι, με πρώτους τους πολιτικούς, με οποιονδήποτε τρόπο έβλαψαν την Ελλάδα να πάνε φυλακή και οι περιουσίες τους να δημευθούν μέχρι του ποσού που έβλαψαν την πατρίδα».
