Κλείνουμε


Το blog αὐτὸ θὰ πάψει νὰ ὑπάρχει μετὰ τὴν 29η Φεβρουαρίου 2012. Ἄλλωστε δὲν ἔχει καὶ λόγο ὑπάρξεως πλέον. Ἀνακοινώνεται σὴμερα, ὥστε ὅποιος ἐπιθυμεῖ νὰ
ἐπικοινωνήσει, σχολιάσει, κλπ, νὰ ἔχει τὸ χρόνο νὰ τὸ κάνει.







Πόσοι είδαν τη σελίδα

Δευτέρα 11 Ιουλίου 2011

Ἡ γιορτὴ τῆς μελιτζάνας τὴν σωστὴ ἐποχή

Ἁπὸ τὸ site leonidion.gr πληροφορήθηκα ὅτι τὸ Δημοτικὸ Συμβούλιο πρόκειται νὰ συνεδριάσει σήμερα (11 Ἰουλίου) μὲ θέμα τὴ γιορτὴ τῆς μελιτζάνας. Δὲν γνωρίζω ποιὰ ἀκριβῶς θὰ εἶναι ἡ ἀπόφασι τοῦ ΔΣ. Θὰ ἤθελα μόνο νὰ παραθέσω τὴν εἰσήγησι ποὺ εἶχα κάνει, πρὶν ἀπὸ δύο χρόνια (30 Σεπτεμβρίου 2009) ἔχοντας διαπιστώσει ὡρισμένα θέματα στὴν γιορτὴ τῆς μελιτζάνας ἐκείνου τοῦ ἔτους. Ἡ πρότασί μου, ἀνέφερε τὰ ἑξῆς:
Ø  Ἡ γιορτὴ τῆς μελιτζάνας, νὰ γίνεται σὲ χρόνο ποὺ  ὑπάρχει παραγωγή τῆς δικῆς μας μελιτζάνας, αὐτῆς ποὺ βγάζει ἡ δική μας γῆ καὶ ὄχι ὅταν δὲν ὑπάρχει ἴχνος της στὸν κάμπο.

Ø  Νὰ καλοῦνται χορευτικὰ συγκροτήματα ἀπὸ ἄλλες περιοχές, ποὺ θὰ παρουσιάζουν τὰ δικά τους τραγούδια καὶ τὸ χορευτικό μας συγκρότημα νὰ προβάλει τὰ τραγούδια μας. Δὲν κάνουμε διαγωνισμὸ χοροῦ. Παρουσίασι τοῦ τόπου μας κάνουμε. 

Ø  Τὰ καταστήματα – ἐστιατόρια τῆς παραλίας, ἑκείνη τὴν ἡμέρα, νὰ σερβίρουν φαγητά ἀποκλειστικά καὶ μόνο μὲ βασικὸ συστατικὸ τὴ μελιτζάνα.

Ø  Νὰ ἐτοιμαστοῦν φυλλάδια ποὺ ἀναφέρονται σ’ αὐτήν. Φυλλάδια ποὺ νὰ περιέχουν καὶ συνταγές, κλπ.

Ø  Νὰ ἐτοιμαστοῦν βιβλία, φυλλάδια, χάρτες, κλπ τῆς περιοχῆς, ὥστε οἱ ἐπισκέπτες νὰ μαθαίνουν περισσότερες πληροφορίες γιὰ τὴν περιοχή μας.

Ø  Νὰ ἀπαγορευθοῦν ἐντελώς τὰ πυροτεχνήματα.

Ø  Νὰ σταματήσει ἡ χορήγησι ἀδειῶν σὲ μικροπωλητές ἀπό ἄλλες περιοχές.

Ø  Ἡ ἐκδήλωσι νὰ ἔχει ὡς θέμα τὴν παράδοσι τῆς περιοχῆς μας καὶ νὰ γίνονται παράλληλα καὶ ἄλλες ἐκθέσεις, κλπ, μὲ ὑφαντά, τοπικὰ προϊόντα, κλπ
Τὸ τότε ΔΣ δὲν εἶχε ἐγκρίνει τὴν εἰσήγησί μου. Ἐγὼ πάντως ἐπιμένω στὴν πρότασι αὐτή, ἀφοῦ στόχος θὰ πρέπει νὰ εἶναι νὰ διαφημισθεῖ ἕνα προϊόν ποὺ θὰ ἀναζητηθεῖ ἀπὸ τοὺς ἐπισκέπτες ὡς συστατικὸ τοῦ τραπεζιοῦ στὶς ἑπόμενες ἑβδομάδες καὶ ὄχι ὡς ἀνάμνησι πανηγυριοῦ. Καὶ φυσικὰ λιγότερη σπατάλη καὶ καλύτερος ἔλεγχος πάντα συντελεῖ στὴ μείωσι τοῦ κόστους.

Κυριακή 10 Ιουλίου 2011

Καὶ τί ἄλλαξε;

Ἐδῶ καὶ μῆνες, ριζικὲς ἀλλαγὲς συμβαίνουν ἀνὰ τὴν ἑλληνικὴ ἐπικράτεια, μὲ ὅλα αὐτὰ τὰ μέτρα ποὺ λαμβάνονται ἐρήμην τῆς κοινωνίας ἀπὸ τοὺς ταγοὺς τοῦ ἔθνους. Ὅλο καὶ περισσότερος κόσμος ὑποφέρει, ἀφοῦ τὰ μέτρα λαμβάνονται ἐλαφρὰ τῇ καρδίᾳ, χωρὶς νὰ λαμβάνονται ὑπ’ ὄψιν κοινωνικά, οἰκονομικά, πραγματικά κριτήρια.  Τὰ μέτρα ποὺ λαμβάνονται εἶναι χωρὶς ἴχνος ὑπερβολῆς,  ἰσοπεδωτικά.

Ἀπὸ ὅλες τὶς πλευρές, ἐκτοξεύονται κατὰ τοῦ μνημονίου ὕβρεις, ὡσὰν νὰ εἶναι τὸ μνημόνιο ἡ αἰτία γιὰ ὅλα τὰ συμβαίνοντα, οἱ δὲ ἐκπρόσωποι τῶν ὀργάνων τὰ ὁποῖα ἔδωσαν στὴ χώρα μας αὐτὰ τὰ 110!!! ναὶ 110 δισεκατομμύρια εὐρώ, ἁπλοῖ ὑπάλληλοι καὶ αὐτοὶ, ἀποτελοῦν τὰ μισητὰ ἑκείνα ἄτομα ἐπὶ τῶν ὁποίων καταλήγουν οἱ κατάρες τῶν ὑφισταμένων τὰ νέα μέτρα. Ἀλλὰ θυμᾶμαι, τὸν πρῶτο καιρὸ τοῦ «μνημονίου», εἴχε ἀρχίσει μιὰ αὐτοκριτικὴ (ἄν καὶ κατέληγε σχεδὸν πάντοτε σὲ κριτική) ἡ ὁποία ἔφθανε χωρὶς μεγάλο κόπο στὸ συμπέρασμα ὅτι δὲν εἴμασταν καθόλου οἱ ἴδιοι ἄμοιροι γιὰ τὰ συμβαίνοντα. Μάλιστα, στὴ συντριπτική τους πλειονότητα, οἱ γνῶμες κατέληγαν στὸ συμπέρασμα ὅτι οἱ πελατειακὲς σχέσεις τοῦ πολιτικοῦ κόσμου (μὲ πελάτες ἑμᾶς -ἄρα καὶ χρηματοδότες –γιὰ νὰ μὴν ξεχνιόμαστε), ἡ φοροδιαφυγή, οἱ αὐθαιρεσίες, τὸ ὅλο σύστημα ὡς ἔχει στηθεῖ, τὸ συνάφι τοῦ συνδικαλισμοῦ ἔτσι ὅπως δρᾶ, οἱ φορεῖς (κυβέρνησι, νομαρχίες/περιφέρειες καὶ τοπικὴ αὐτοδιοίκησι, ὀργανισμοὶ καὶ ἄλλα πολλὰ ποὺ δὲν εἶναι ἀντικείμενο τοῦ παρόντος, εἶναι ἀπὸ τοὺς παράγοντες ποὺ συνέβαλαν ὥστε τὸ κράτος τῆς «μεταπολίτευσης» (μᾶς ἔπρηξαν μὲ τὴ μεταπολίτευσι καὶ τὴ μεταπολίτευσι λὲς καὶ εἴδαμε τίποτα τῆς προκοπῆς μ’αὐτήν) νὰ χρεοκοπήσει.  Συνεπῶς, ἀγόμενοι σὲ αὐτὰ τὰ συμπεράσματα, ἄν μὴ τι ἄλλο, θὰ ἔπρεπε νὰ προχωρήσουμε σὲ κάποιες διορθωτικὲς ἐνέργειες. Ἀντ’ αὐτοῦ, εὔκολα μπορεῖ κανεὶς νὰ συμπεράνει, ὅτι μᾶλλον δὲν ἔχει γίνει τίποτε ἀπολύτως. Τὸ πλοῖο ἐξακολουθεῖ νὰ πηγαίνει ὁλοταχῶς πρὸς τὸν πάτο ἐνῷ ἡμεῖς ἄδωμεν ἤ μᾶλλον μοιρολογοῦμε.

Ἄλλαξε κάτι καὶ δὲν τὸ ἔχουμε αντιληφθεῖ; Μήπως ἄρχισε νὰ ἀποδίδεται δικαιοσύνη καὶ νὰ πληρώνουν οἱ πραγματικὰ ἔχοντες καὶ κατέχοντες βάσῃ τεκμηρίων τὰ ἀναλογοῦντα ποσά; Μήπως παρεπέμφθησαν κάποιοι ἐπίορκοι δημόσιοι ὑπάλληλοι, λειτουργοί, ἐπιχειρηματίες, πολιτικοί σὲ δίκη καὶ δὲν τὸ ἔχουμε ἀντιληφθεῖ;Γιὰ παράδειγμα στὸ θέμα τῆς φοροδιαφυγῆς. Τὶ εἶναι φοροδιαφυγή; Ἡ ἀπόκρυψι εἰσοδημάτων καὶ πόρων μὲ σκοπὸ τὴν ἀποφυγὴ ἐπιβολῆς ἀνάλογων πρὸς αὐτὰ φόρων. Καὶ φοροδιαφυγὴ εἴχαμε παντοῦ. Στοὺς γιατροὺς ποὺ ντρεπόμασταν νὰ ζητήσουμε ἀπόδειξι, στοὺς ἴδιους ποὺ πληρώναμε φακελλάκι. Στὶς ταβέρνες ποὺ φέρνουν τὸν λογαριασμὸ σὲ ἕνα κ..όχαρτο κι ἔτσι νὰ μὴν φαίνεται τὶ εἰσπράττουν. Στοὺς καθηγητάδες ποὺ ἔχοντας ἐξεφτελίσει τὸ ἐκπαιδευτικὸ σύστημα ἔρχονται ἀνενδοίαστα νὰ κάνουν φροντιστήριο στὰ παιδιά μας, εἰσπράττοντας κατάμαυρα ποσά. Σὲ ὑπηρέτες τοῦ  Ὑψίστου ποὺ λαμβάνουν χρήματα γιὰ τὰ πάντα, ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὶς γιαγιοῦλες, ἀκόμη καὶ γιὰ νὰ μνημονεύσουν δυὸ ἄτομα. Σὲ «γρηγορόσημα» πάσῃς φύσεως. Καὶ παρακαλῶ νὰ μὴν παρατηρήσει κάποιος ἐάν ὅλοι τὸ ἔκαναν γιατὶ ἡ ἀπάντησι εἶναι μία. Ὄχι ὅλοι. Ἀλλὰ ὅσοι μποροῦσαν καὶ παράλληλα δὲν ντρέπονταν, τὸ ἔκαναν. Εἶναι οἱ ἴδιοι ποὺ τὸ κάνουν καὶ σήμερα. ΣΗΜΕΡΑ, τὴ στιγμὴ ποὺ ὁ κόσμος ὑποφέρει, τὴ στιγμὴ ποὺ γέροι ἄνθρωποι, ἀνήμποροι νὰ ἐργασθοῦν, νὰ τρέξουν, νὰ διεκδικήσουν, πεινοῦν. Τὴ στιγμὴ ποὺ τὸ ποσοστὸ ἀνεργίας ἰδιαίτερα στοὺς νέους ἀνεβαίνει σὲ ποσοστὰ ἐγκληματικὰ καὶ ποὺ φυσικὰ δὲν ἔχουν φθάσει στὸ ἀποκορύφωμά τους. Σήμερα ποὺ ἕνα καινούργιο κῦμα μεταναστεύσεως νέων, σπουδαγμένων, μὲ ὄνειρα καὶ ἐλπίδες ἔχει ἀρχίσει, σήμερα λοιπὸν, οἱ ἐλεεινοὶ ποὺ τὸ ἔκαναν, συνεχίζουν νὰ τὸ κάνουν ὅπως ἀκριβῶς τὸ ἔκαναν. Χωρὶς ντροπή! Τὴν ἴδια στιγμὴ ποὺ ἡ ἀνίκανη νὰ συμμαζέψει τὰ πράγματα κυβέρνησι δὲν καταφέρνει νὰ κάνει τίποτε πρὸς τὴν κατεύθυνσι τῆς φοροδιαφυγῆς, τὴν ἴδια στιγμὴ ποὺ ἀποφασίζονται χαράτσια ἐτσιθελικά καὶ ἔκτακτες εἰσφορές, χωρὶς κανένα ἄλλο κριτήριο, τὴ στιγμὴ ποὺ ἄνεργοι καλοῦνται νὰ πληρώσουν διὰ διαταγμάτων, τὴ στιγμὴ ποὺ συνεχίζεται ἡ κατασπατάλησι τοῦ δημοσίου χρήματος πάντα μὲ τὴν ἀνοχὴ τῆς ἐντολοδόχου κυβερνήσεως, αὐτοὶ συνεχίζουν σὰν νὰ μὴν συμβαίνει τίποτε ἀπολύτως. Καὶ πολλοί ἀπὸ ἑμᾶς, ἐξακολουθοῦμε νὰ τοὺς ἀνεχόμαστε.

Ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια, μάθαμε ὅτι δὲν πρέπει νὰ περιμένουμε τίποτε ἀπὸ τὸ κράτος. Ἁπλούστατα διότι δὲν ὑπάρχει κράτος. Οἱ διάφορες «μεταπολιτευτικὲς» κυβερνήσεις (ἴσως πρέπει τὰ εἰσαγωγικὰ νὰ μπαίνουν στὴ λέξι κυβερνήσεις καὶ ὄχι στὸ μεταπολιτευτικές), δὲν ἔκαναν καὶ δὲν κάνουν τίποτε ἄλλο ἀπὸ τὸ νὰ ἐξασφαλίζουν προσόδους γιὰ τὰ μέλη καὶ τοὺς ὀπαδούς τους. Ἡ διαφθορὰ σύμφωνα μὲ τοὺς διεθνεῖς δεῖκτες εἶναι μακρὰν ἡ μεγαλύτερη στὴν κυρίως Εὐρώπη. Μάθαμε νὰ ζοῦμε χωρὶς τὸ κράτος. Μάθαμε ὅτι καλύτερα νὰ μὴν πατᾶμε στὰ κρατικὰ νοσοκομεῖα γιατὶ τὰ ἰδιωτικὰ εἶναι καλύτερα. Ὅτι τὰ παιδιά μας εἶναι καλύτερα νὰ τὰ στέλνουμε σὲ ἰδιωτικὰ σχολεῖα (ἐκεῖ ποὺ κάποτε πήγαιναν οἱ «μποῦφοι» γιὰ νὰ βγάλουν τὴν τάξι) γιὰ λόγους image ἤ γιατὶ εἶναι κι αὐτὰ καλύτερα. Ὅτι δὲν πρέπει νὰ περιμένουμε τίποτε ἀπὸ τὸ κράτος, ἁπλούστατα διότι δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς προσφέρει τίποτε. Τὰ κάναμε μὲ μιὰ λέξι σκ..ά.

Τὸ χτένι ἔχει φτάσει στὸν κόμπο (ἔτσι δὲν εἶναι τὸ σωστὸ ἀντὶ τοῦ λεγόμενου «ἔφτασε ὁ κόμπος στὸ χτένι»). Κι ὅσο τὸ τραβᾶμε, τὸ μόνο ποὺ θὰ καταφέρουμε, εἶναι νὰ ξεριζώσουμε τὶς τρίχες τῶν μαλλιῶν μας. Οἱ δεσμοὶ (κόμποι =δεσμοί) κόβονται ὅπως ἔδειξε καὶ ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος. Κι ἄν κάτι μποροῦμε νὰ κάνουμε σὲ σχέσι μὲ τὸ παρελθόν, τουλάχιστον τὸ πρόσφατο, τὸ ἁμαρτωλό,  εἶναι νὰ κόψουμε τοὺς δεσμοὺς (ποὺ κατάντησαν δεσμά) μὲ αὐτό. ΣΕ ΟΛΑ. Νὰ σταματήσουμε τοὺς φοροδιαφεύγοντες ἐξυπνάκηδες (ἀφοῦ δὲν τοὺς καταγγέλουμε χρόνια τώρα). Νὰ ἀπαιτήσουμε ἀποδείξεις, ὄχι τόσο γιὰ νὰ τὶς δώσουμε στὴν ἐφορία ἀλλὰ γιὰ νὰ τους ἀναγκάσουμε νὰ δηλώσουν τὰ εἰσοδήματά τους. Τουλάχιστον νὰ μὴν σκέπτονται ἀπὸ μέσα τους, πόσο ἔξυπνοι εἶναι αὐτοί καὶ πόσο μα..κες ἑμεῖς.  


ΥΓ. Νὰ προσθέσω ἕνα πραγματικὸ περιστατικὸ ποὺ εἶναι ἐνδεικτικὸ τῆς ἐπιστημονικῆς καταρτίσεως στὴν ὁποία ἔχει σχεδὸν φθάσει ὁ Ἕλληνας στὸ γνωστικὸ ἀντικείμενο τῆς φοροδιαφυγῆς.  Σὲ πρατήριο ὑγρῶν καυσίμων, πρὸ ἑξαμήνου φίλος ἔβαλε βενζίνη. Πλήρωσε πενήντα (50) εὐρώ καὶ ἔλαβε δύο ἀποδείξεις τῶν 25. Μπῆκε στὸ αὐτοκίνητο καὶ ἔφυγε. Κάποια στιγμή, ἀπορημένος γιὰ τὸ ὅτι ἔλαβε δύο ἀποδείξεις, τὶς κοίταξε καὶ τότε τοῦ λύθηκαν ὅλες οἱ ἀπορίες. Αὐτὸς εἶχε λάβει κανονικά ἀπόδειξι (ἀποδείξεις δηλαδή) γιὰ τὰ χρήματα ποὺ ἔδωσε. Ὁ πρατηριοῦχος ὅμως, ἔχοντας δώσει μιὰ ἀπόδειξι γιὰ καύσιμα καὶ μία γιὰ ἀναψυκτικά (περὶ αύτοῦ ἐπρόκειτο) εἶχε καρπωθεῖ ἕνα μέρος τοῦ ΦΠΑ, ἀφοῦ τὰ καύσιμα εἴχαν μεγαλύτερο ΦΠΑ ἀπὸ τὰ ἀναψυκτικὰ, τὰ ὁποῖα πωλοῦσε τὸ πρατήριο καὶ ποὺ εἶχαν φυσικὰ δώσει τὴν ἰδέα στὸν νέο Ὀδυσσέα (ἔτσι δὲν ἀποκαλοῦμε στὴν Ἑλλάδα κάθε ἕναν ποὺ ἀνακαλύπτει πῶς θὰ ἐξαπατήσει κάποιον ἄλλο;  ) στὸ πῶς νὰ ἀποδίδει στὸ κράτος λιγότερο ΦΠΑ.



Τετάρτη 6 Ιουλίου 2011

Τὸ πείραμα

Ἄς ὑποθέσουμε ὅτι παίρνεις ἕνα δάνειο ὑπό κάποιες προϋποθέσεις (ἕνα κτῆμα, ἕνα οἰκόπεδο, κάτι βρὲ ἀδελφέ…). Ἔστω λοιπόν ὅτι μὲ τὸ δάνειο, ἀντὶ νὰ ἀνοίξεις μιὰ δουλειά, νὰ κάνεις μιὰ ἐπένδυσι, ἀγόρασες ἕνα σπίτι καὶ ἕνα καινούργιο αὐτοκίνητο, μερικὰ ὡραῖα ἔπιπλα, ροῦχα καὶ ὅτι ἄλλο εἶχες ἀπωθημένο καὶ ὁπωσδήποτε καλυτέρευσες τὴ ζωή σου.  Ξαφνικά, μιὰ ὡραία πρωΐα, βλέπεις ὅτι τὰ χρήματα σώθηκαν ἐνῷ ἐσὺ δὲν ἔκανες καμμία ἐπένδυσι… Ἔτσι τὶ κάνεις; Κάπου πρέπει νὰ βρεῖς δανεικά. Νὰ λοιπὸν ἕνα καινούργιο δάνειο γιὰ νὰ μπορέσεις νὰ συνεχίσεις τὴν ὄμορφη ζωὴ ποὺ ἄρχισες (μὲ δανεικὰ βεβαίως νὰ διάγεις). Καὶ ἐπειδὴ ἡ καλοπέρασι ἔχει ἔξοδα, θὰ πρέπει ὁλοένα καὶ πιὸ πολὺ νὰ δανείζεσαι. Μέχρι ποὺ κάποια στιγμή, αὐτοὶ ποὺ σοῦ δάνειζαν, βλέπουν ὅτι δὲν παίρνουν τὰ χρήματά τους καὶ τὸ σπουδαιότερο, δὲν ξέρουν ἐάν τὰ χρήματα ποὺ κάνουν τὰ ἐνέχειρα καλύπτουν τὰ δάνειά σου. Ἔτσι τί κάνουν; Πρῶτον σοῦ λένε ὅτι χρήματα δὲν μποροῦν νὰ σοῦ δανείσουν ἄλλο. Κι ἐσύ; Ψάχνεις ἀπεγνωσμένα. Ἔχεις κανονίσει διακοπές, ἔχεις παραγγείλει καινούργιο αὐτοκίνητο. Κάτι πρέπει νὰ γίνει. Παρακαλᾶς. Ἱκετεύεις. Κι αὐτοί; Σοῦ λένε ὅτι θὰ σοῦ δανείσουν μέν, ἀλλὰ σὲ πρώτη φάσι θέλουν ἐκεῖνο τὸ οἰκοπεδάκι κοντὰ στὴ θάλασσα. Ὄχι. Δὲν θὰ στὸ πάρουν! Νὰ πηγαίνουν νὰ ἀρράζουν λίγο γιὰ διακοπές. Θὰ πεῖς ὄχι; Καὶ τὸ καλοκαίρι πέρασε καὶ τὰ χρήματα σώθηκαν καὶ πάλι, ἀφοῦ ἀντὶ νὰ δεῖς τὶ μποροῦσες νὰ κάνεις μ’αὐτά, ἐσὺ τὰ ξόδεψες σὲ ὄμορφες διακοπές. Στὴ γῦρα λοιπόν γιὰ νέο δάνειο. Αὐτὴ τὴ φορά, ἔχουν περισσότερες ἀπαιτήσεις. Ὄμορφο τὸ σπίτι σου, νὰ ἔρχονται κι αὐτοὶ νὰ κοιμοῦνται ὅποτε βρίσκονται στὴ γειτονιά σου. Καὶ τὴν ἑπόμενη φορὰ θέλουν καὶ τὸ κρεββάτι σου (πιὸ μαλακὸ ἀπὸ τὸν καναπέ). Κι ἐσὺ κάθε φορὰ ἐνδίδεις σὲ ὅλο καὶ πιὸ μεγάλες ἀπαιτήσεις. Καὶ μιὰ ὡραία πρωΐα, ζητοῦν… ναί, αὐτὸ ποὺ σκέφθηκες. ΚΑΙ τὴ γυναίκα σου (Ὄχι. Ἐσένα τὴν ἑπόμενη φορά). Ἐδῶ λοιπόν, ἔχεις πιὰ δύο ἐπιλογές. Ἤ δίνεις ὅτι ἔχεις καὶ δὲν ἔχεις στοὺς δανειστές σου καὶ παίρνεις τὴ γυναίκα σου καὶ φεύγεις ἤ δέχεσαι τὶς ἀπαιτήσεις τους καὶ περιμένεις τὸ μοιραῖο…

Κἄπως ἔτσι δὲν εἴμαστε; Διαφέρουμε κατὰ πολὺ ἀπὸ τὸ παράδειγμα; Τὰ καμπανάκια χτυποῦσαν χρόνια τώρα ἀλλὰ ἑμεῖς ἀκούγαμε μόνο τὰ νέα ποὺ ἐντέχνως μᾶς ἔλεγαν. Γιὰ τὰ στιβαρά χέρια τῶν κυβερνώντων, τὶς ἱκανότητές τους, τὰ αἰσιόδοξα πρὸ τῶν ἑκάστοτε ἐκλογῶν μηνύματα ἀκολουθούμενα πάντοτε μετὰ τὶς έκλογὲς ἀπὸ μηνύματα λιτότητος ποὺ στὸ τελευταῖο ἔτος κάθε τετραετίας ἔφερναν καὶ ἕναν πακτωλὸ παροχῶν, κλπ, κλπ.    Γιατὶ λοιπὸν παρεξηγούμαστε ὅταν ἕνας ξένος λέει ψυχρὰ τὴν ἀλήθεια; Ὅτι δηλαδὴ στὴν οὐσία ἔχουμε ἀπωλέσει τὴν ἐθνική μας κυριαρχία. Κι ἔτσι παιδιάστικα ἡ μέν Νέα Δημοκρατία μᾶς λέει ὅτι δὲν τὸ δέχεται καὶ οὔτε κἄν τὸ σχολιάζει (αὐτὸ θεωρεῖται ὑποθέτω σοβαρότητα) τὸ δὲ ΠΑΣΟΚ μᾶς λέει διὰ στόματος ὑπουργοῦ τῶν οἰκονομικῶν ὅτι ὁ εἰπών τὴν ἀλήθεια εἶναι καὶ φιλέλλην (ἐκεῖ χάνουν τὸ νόημά τους καὶ οἱ λέξεις). Τὸ ἑλληνικὸ κράτος δὲν ὑπῆρξε οὐσιαστικῶς ποτὲ ἀνεξάρτητο. Ἀπὸ γεννέσεως, ἦταν ὑποτελές μὲ τὸν ἕνα ἤ τὸν ἄλλο τρόπο. Ἀποκτήσαμε σύνορα γιατὶ κάποιοι ἀποφάσισαν νὰ μᾶς τὸ ἐπιτρέψουν. Δὲν ἔφτασαν οἱ Τοῦρκοι στὴν Ἀθήνα τὸ 1897 γιατὶ κάποιοι τοὺς σταμάτησαν. Στὴ συνέχεια, ὅποιον ἤθελαν ἔφερναν οἱ ξένοι καὶ ὅποιον ἤθελαν ἔδιωχναν. Μέσα στὴ φαγωμάρα μας, κάναμε καὶ θαύματα ἀλλὰ πάντα ἐκεῖ ἐπιστρέφαμε. Στοὺς προστάτες μας…

Δυστυχῶς, δὲν μπορέσαμε ποτὲ νὰ ἐκμεταλλευτοῦμε τὶς καλὲς στιγμές αυτοῦ τοῦ δύσμοιρου τόπου. Μοιραῖα καταλήξαμε ἐδῶ  ποὺ φτάσαμε καὶ ποὺ ἐπίσης δυστυχῶς δὲν εἶναι ὁ πάτος. Ὁ πάτος, θὰ εἶναι πολύ ὀδυνηρός. Τόσο, ποὺ ἄν μᾶς τὸ ἔλεγαν, δὲν θὰ ξέραμε πῶς νὰ ἀντιδράσουμε. Καὶ ἐπειδὴ τὸ γνωρίζουν καὶ τὸ φοβοῦνται, μᾶς τὸ λένε σιγά σιγά. Διότι, δὲν μπορεῖς νὰ ξέρεις, πῶς θὰ ἀντιδράσει κάποιος ποὺ τοῦ λένε ὅτι ἐνῷ μέχρι σήμερα ἔπαιρνε 1.000 ΕΥΡΩ, αὔριο θὰ παίρνει ἑκατό. Τὶ κάνει ἕνας ἀπελπισμένος ἄνθρωπος; Αυτοκτονεῖ; Παίρνει ἕνα ὅπλο καὶ ὅποιον πάρει ὁ Χάρος;  Ἄγνωστον. Καὶ ὡς ἄγνωστον καλύτερα νὰ τὸ ἀποφύγουμε. Γι’αὐτὸ τι κάνουμε; Μὲ ἕνα μνημόνιο ἐλπίδας, τοῦ λέμε κατ’ἀρχὰς νὰ ζήσει μὲ 800 ΕΥΡΩ. Ἔτσι ἀρχίζει να περικόπτει τὰ πρῶτα (θεωρούμενα ὡς) περιττά ἔξοδα. Στὴ συνέχεια, ἀφοῦ τοῦ ποῦμε ὅτι δὲν θὰ τοῦ πάρουμε (τώρα) τὸ σπίτι, τοῦ κάνουμε ἕνα δεύτερο μνημόνιο (τὸ βαφτίζουμε καὶ μεσοπρόθεσμο ἅμα θέλουμε) καὶ τοῦ λέμε ὅτι θὰ πᾶμε στὰ 600 ΕΥΡΩ. Κι ὁ φουκαρᾶς, ἀνακαλύπτει ὅτι μπορεῖ νὰ ζήσει καὶ μὲ αὐτά, κι ἄς μὴν ἀγοράσει κανένα ροῦχο, κι ἄς μὴν βγεῖ ἔξω καθόλου. Κι ὕστερα, τὸ καταλάβατε ἔ; Πᾶμε γιὰ τὸ ἑπόμενο μνημόνιο (μπορεῖ νὰ τὸ ποῦμε καὶ μακροπρόθεσμο, τὶ σημασία ἔχει;) καὶ ἄντε μιὰ προσπάθεια ἀκόμη νὰ ζήσουμε μὲ 400 ΕΥΡΩ. Λίγο ψωμί, τὰ πόδια μας νὰ εἶναι καλὰ νὰ περπατᾶμε (τόσα χρόνια μὲ τὸ παλιάμαξο σκουριάσαμε) καὶ λίγη ἐλπίδα. Κι ἔτσι γραμμὴ γιὰ τὰ 200 ΕΥΡΩ καὶ τέλος γιὰ τὰ 100. Τὸ πείραμα τελείωσε. Βλέπετε ὅτι μποροῦν νὰ ζήσουν καὶ μὲ 100 ΕΥΡΩ; Καὶ χωρίς θέρμανσι, σπίτι, μὲ σκλαβιὰ ἀντί ἐργασίας κι αὐτὴ μὲ παρακάλια, γιατὶ τὰ 100 ΕΥΡΩ εἶναι ἀπαραίτητα γιὰ νὰ κρατηθεῖ κάποιος στὴ ζωή. Τὰ μεγάλα εἰσοδήματα δὲν τὰ θίγουμε. Τὶ θὰ ἀλλάξει ἄν κόψουμε ἀπὸ κάποιον ποὺ παίρνει 10.000 ΕΥΡΩ τά χίλια ἤ καὶ τὰ 2 ἀκόμη καὶ τὰ 3.000 ΕΥΡΩ; Καλὰ θὰ περνάει. Ἐξ ἄλλου, ἐάν τὰ κόψουμε ἀπὸ αὐτούς, ποιός θὰ μᾶς στηρίζει νὰ βρισκόμαστε στὴν καρέκλα;
 
Τὸ πείραμα συνεχίζεται μὲ συνέπεια. Ἐκτὸς ἐάν τὸ σταματήσουμε. Καὶ ἀπὸ αυτούς, ποὺ ἔφεραν τὴ χώρα στὴν κατάστασι αὐτή, δὲν πρέπει κανεὶς νὰ περιμένει τίποτε. Ἄν τὰ ἴδια τὰ πειραματόζωα, τώρα, πρὶν καταλήξουν φυτά δὲν τὸ πράξουν, τότε δὲν θὰ γίνει ποτέ, τίποτα. Ἄν ὑπάρχει λίγη ἀξιοπρέπεια, πρέπει νὰ σταματήσουμε τὸ πείραμα. Ἄν δὲν τὸ ἔχουμε καταλάβει, στὸ ἐργαστήριο βρισκόμαστε ἑμεῖς. Γι’αὐτὸ καὶ τὰ στοιχήματα (cds, spread, κλπ). Κι ὅταν τὸ πείραμα πετύχει, θὰ ἀκολουθήσουν κι ἄλλοι. Σὲ μᾶς δοκιμάζουν τὰ μέσα. Σὲ μᾶς δοκιμάζουν τεχνικές γιὰ πρώτη φορά. Ἀλλοίμονο ἐάν τοὺς ἐπιτρέψουμε νὰ συνεχίσουν. Τὸ πείραμα, πρέπει νὰ σταματήσει! ΤΩΡΑ!