Με σεβασμό σε σας

Αγαπητοί συμπατριώτες και συμπατριώτισσες


Τον τελευταίο καιρό, γίνομαι δέκτης κρούσεων από συμπατριώτες, οι οποίοι μου ζητούν να στηρίξω την μία ή την άλλη δημοτική παράταξη που φαίνεται ότι διαμορφώνεται στην περιοχή, εν όψει των δημοτικών εκλογών του Νοεμβρίου. Παράλληλα, φήμες με θέλουν να «στηρίζω» τον ένα ή τον άλλο υποψήφιο. Για το λόγο αυτό, κρίνω απαραίτητο κυρίως για να διαφυλάξω την τιμή και την αξιοπρέπειά μου, να διευκρινίσω τα παρακάτω:

Είμαι ευθέως αντίθετος με το πρόγραμμα «Καλλικράτης». Πιστεύω ακράδαντα ότι ο «Καλλικράτης» αποτελεί την ταφόπλακα της φωνής των τοπικών κοινωνιών. Μέχρι σήμερα, στη ζωή του τόπου, είχαν κομματικοποιηθεί τα πάντα. Τα κόμματα είχαν καταφέρει να μετατρέψουν τον πολίτη σε απλό αριθμό και καιροσκόπο ψηφοφόρο που ζητά πάσης φύσεως χατίρια έναντι ψήφων. Την κατάντια μας την είδαμε. Κομματικοποίηση παντού. Εν τούτοις, υπήρχε ένα μόνο μικρό τμήμα που αντιστέκονταν, κάποιες μικρές κοινωνίες που όπως το γαλατικό χωριό στον Asterix, επέμεναν ή τουλάχιστον είχαν τη δυνατότητα να εκλέγουν κάποιους ανθρώπους της κοινωνίας τους, σε πείσμα των κομμάτων. Τι πέτυχαν τα κόμματα με τον Καλλικράτη και τις συνενώσεις των δήμων που τόσο πανηγυρικά ανακοίνωσαν και συνωμοτικά λίγο-πολύ δέχθηκαν, γιατί έτσι τους βόλευε όλους; Να κομματικοποιήσουν και το τελευταίο κομμάτι που είχε να κάνει με εκλογές. Να αναγκάσουν τον κόσμο να επιλέξει μεταξύ των εκλεκτών των κομμάτων και όχι κάποιον που αποδεδειγμένα είναι ικανός και τον αποδέχεται η τοπική κοινωνία. Αλλά, με την επέκταση και συνένωση των δήμων, ποιος τοπικός παράγων, θα έρθει ως ανεξάρτητος να ζητήσει την ψήφο μιας μερίδας κόσμου, που παραδοσιακά μέχρι τώρα δεν ανήκε στο ίδιο σύνολο ανθρώπων με το οποίο ο ίδιος ερχόταν σε κοινωνική επαφή; Ουδείς. Κι έτσι έρχονται τα καλά μας κόμματα, αυτά που ανεχόμαστε να μην δέχονται ούτε οικονομικούς ελέγχους, ούτε να απολογούνται σε κανέναν, αυτά που απομυζούν τεράστια κονδύλια φανερά μέσω του προϋπολογισμού και κρυφά από εκεί που κανείς δεν γνωρίζει (βλέπε Siemens) και μας παρουσιάζουν τους υποψηφίους εκλεκτούς τους περιμένοντας από εμάς τα όρνια να τους ψηφίσουμε. Και να, τα ΜΜΕ, να μας δίνουν το προφίλ περιστεράς αντί κόρακος και εργατικού και δραστήριου αντί κομματοσυντήρητου κοπρόσκυλου.

Είμαστε μάρτυρες μιας ακόμη παραστάσεως των πεπειραμένων μπουλουκιών. Ζητείται η ψήφος για κομματικά στελέχη τα οποία παριστάνουν τους «νέους και άφθαρτους», γιατί τα πρωτοκλασάτα στελέχη, είτε θα προσδώσουν λέει μεγάλη βαρύτητα στις εκλογές και δεν πρέπει, είτε σε περίπτωση αποτυχίας τους θα έχει αντίκτυπο στο κόμμα. Σαν δεν ντρέπονται. Δηλαδή, σε μια τέτοια νέα δομή όπως ο «Καλλικράτης» που υποτίθεται γίνεται για αναβάθμιση της δημοκρατίας και αποκέντρωση, κατεβάζεις τη Β’ ομάδα! Καταλαβαίνει κανείς, τι σημασία δίνουν και από την άλλη προσπαθούν να κοροϊδέψουν τον κόσμο ότι τάχα οι εκλογές αυτές δεν είναι κομματικές. Αιδώς! Εδώ ο άλλος, κοτζάμ υπουργός κατεβάζει τη γυναίκα του, η άλλη το γιο της, ο άλλος τον αδελφό του, το μπάρμπα του, αλλά και τη γιαγιά τους να είστε σίγουροι ότι θα βάζανε και δεν υπάρχει τελειωμός. Κι εμείς; Ποιο ρόλο παίζουμε εκτός από του αιώνιου θύματος για να μην πω άλλη βαρύτερη έκφραση; Εμείς δεν είμαστε υποκριτές όταν τη μια μέρα ψηφίζουμε και την άλλη οικτίρουμε τον εαυτό μας που ξαναψηφίσαμε τον ίδιο ανίκανο, τον ίδιο καιροσκόπο, ψεύτη, άθλιο που είχαμε ψηφίσει και την προηγούμενη φορά; Εμείς δεν είμαστε συνυπεύθυνοι αφού ξεχνάμε τόσο γρήγορα, τόσο εύκολα τι περάσαμε, τι ακούσαμε, τι είδαμε, πόσο άσχημα αισθανθήκαμε τον προηγούμενο καιρό; Γιατί λοιπόν; Απλούστατα γιατί περιμένουμε να νιώσουμε εκείνη την μοναδική στιγμή που θα την «μπούμε» στον άλλο γιατί το κόμμα μας (τόσο ανόητοι είμαστε που δεν καταλαβαίνουμε ότι είναι κόμμα τους και όχι δικό μας) τάχα νίκησε.

Όποιος έχει βρεθεί σε γήπεδο, μιλάμε σε γνήσιο ελληνικό γήπεδο, θα έχει ζήσει την «μεγαλειώδη» ατμόσφαιρα του αλληλοβρισίματος των οπαδών και της ανταλλαγής αντικειμένων, που σε κάνουν να ντρέπεσαι που είσαι εκεί και συνάμα σε εμποδίζουν να πάρεις μαζί σου το παιδί σου αφού το έργο είναι ακατάλληλο. Και υπάρχουν άτομα, ανίκανα και ανεγκέφαλα, που περιμένουν να νικήσει η ομάδα τους για να την «βγουν» στους άλλους αφού δεν έχουν τίποτε απολύτως να επιδείξουν ως επιτυχία στη ζωή τους. Αυτό δεν πρέπει να συμβεί στις εκλογές. Ούτε σ’ αυτές ούτε σε άλλες. Δεν νικάει το κόμμα μας. Νικάνε αυτοί που είναι μέσα και που μας χαϊδεύουν για μπορούν να συνεχίσουν να είναι μέσα. Να νέμονται την εξουσία παριστάνοντας τους ιθύνοντες και τους σωτήρες. Διώξτε τους. Αγνοήστε τους. Δώστε τους να καταλάβουν ότι δεν τους έχετε ανάγκη. Και κάνετε μια απλή κίνηση. Όταν περνούν, κάνετε ότι δεν τους βλέπετε. Όταν έρθουν να σας μιλήσουν, μην τους πιάνετε κουβέντα. Τότε θα καταλάβετε ότι νιώθουν τη γη να χάνεται κάτω από τα πόδια τους. Γιατί τη δύναμη να κάνουν αυτά που κάνουν, τους την δίνετε εσείς. Γι’ αυτό και γίνονται αλαζόνες, γι’ αυτό και μεθυσμένοι από την εξουσία δεν βλέπουν μπροστά τους. Γι’ αυτό και έχουν χάσει την επαφή με τον λαό. Γι’ αυτό είναι τόσο ανάλγητοι. Γι’ αυτό και είναι τόσο καλοί ηθοποιοί.

Με αυτό λοιπόν σαν πρώτη σκέψη, αποφάσισα να μην κατέλθω στις δημοτικές εκλογές. Λέω σαν πρώτη σκέψη γιατί υπήρξαν και άλλα θέματα που με έκαναν να νιώθω παρείσακτος στο δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Λεωνιδίου. Η αντιπολίτευση αρκούνταν σε ρόλο θεατή, αφήνωντας εμένα να συγκρούομαι με τον δήμαρχο. Η συμπολίτευση; Χειρότερη. Με εξαίρεση τον γιατρό κ. Νίκο Τροχάνη, ο οποίος απουσίαζε συχνά αλλά παρά την ηλικία του συμμετείχε ενεργά με προτάσεις, κλπ, ουδείς άλλος από τους πρώην συναδέλφους της συμπολιτεύσεως, έχει το δικαίωμα να μιλά για έργο στο δήμο. Παρέμειναν, παρά την επιταγή του νόμου που αναφέρεται στην ελευθερία της συνειδήσεως, σιωπηλοί θεατές. Δεν τόλμησαν ποτέ να αντιταχθούν σε όσα συνέβαιναν στο δήμο. Με αποκορύφωμα το εικονικό δημοτικό συμβούλιο. Με το οποίο αλλάχθηκαν επιτροπές και αποφασίσθηκε, ομόφωνα μάλιστα, αγορά δεκάδων χιλιάδων ΕΥΡΩ. Γεγονός που ενώ έχει καταγγελθεί επισήμως στην Περιφέρεια και έχει ζητηθεί από τον δήμαρχο να απαντήσει, σε ουδεμία κύρωση κατέληξε. Ναι. Εικονικό συμβούλιο, για το οποίο ουδείς γνώριζε το παραμικρό, και για το οποίο ουδείς είχε το φιλότιμο να διαμαρτυρηθεί ή στην περίπτωση του Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου να παραιτηθεί. Αλλά δεν είναι μόνο αυτά. Εκατοντάδες χιλιάδες ΕΥΡΩ χαμένα από το Μόττειο, ισολογισμοί που ποτέ δεν εξετάσθηκε τι κρύβουν, πρακτικά που δεν ετηρούντο, και άλλα. Πολλά καταγγέλθηκαν, μέσα από την εφημερίδα «Η φωνή των δημοτών» που ήταν το μοναδικό μέσον για να γνωστοποιηθούν μετά παρρησίας και επωνύμως, τα όσα συνέβαιναν στο δήμο και που φυσικά δεν ήσαν τα μόνα. Πού ήσαν οι κύριοι δημοτικοί σύμβουλοι αμφοτέρων των παρατάξεων; Πού κρυβόντουσαν; Και έχουν σήμερα τα μούτρα, να με καλούν και να μου ζητούν να τους στηρίξω κιόλας. Αυτοί που όταν ερωτούνται γιατί παρέμειναν τόσα χρόνια αμέτοχοι, απαντούν ανερυθρίαστα ότι έχουν κάνει την αυτοκριτική τους. Αν την έχουν κάνει, θα πρέπει να ντρέπονται και όχι να ζητούν στήριξη και ψήφους.

Πολλά ακόμη θα μπορούσαν να ειπωθούν αλλά δεν έχει και τόσο σημασία. Σημασία έχει αυτό με το οποίο ξεκίνησα τον άρθρο αυτό. Την προσέγγιση και την στήριξη. Μου ζητήθηκε να στηρίξω τον νυν δήμαρχο και μάλιστα με κατηγόρησαν ότι κάνω κακό στην «παράταξη». Ποια παράταξη; Δεν υπήρξα ποτέ κομματικό στέλεχος και μέλος κανενός απολύτως κόμματος. Οι πολιτικές μου ιδέες και τα πιστεύω μου, αφορούν εμένα. Κινούμαι βάσει αυτών, αλλά δεν αφορούν κανέναν άλλο. Αν κάποιος επιθυμεί να με κρίνει, ας με κρίνει ως άτομο βάσει των πράξεών μου και των λόγων μου. Βρέθηκα σ’ έναν δήμο που δεν είχε καμμία οργάνωση. Το τι έκανα και το πόσο προσπάθησα, μπορώ να το αποδείξω και το γνωρίζουν όλοι οι παριστάμενοι. Ζήτησα κατ’ επανάληψη από την πρώτη στιγμή την κατασκευή νέων παιδικών χαρών. Ευτύχισα να τις δω ολοκαίνουργιες μόνο και μόνο γιατί ένιωσαν απειλούμενοι. Δεν θα απαριθμήσω την συνολική προσφορά μου για την οποία τουλάχιστον είμαι υπερήφανος. Θα είμαι λοιπόν έντιμος και ξεκάθαρος.

Να στηρίξω τον Τσιγκούνη; Τον άνθρωπο που με εξύβρισε ενώπιον του δημοτικού συμβουλίου και στον οποίο έχω κάνει μήνυση; Να στηρίξω αυτόν που έχω καταγγείλει στα όργανα της Πολιτείας για ανύπαρκτο συμβούλιο και άκυρες αποφάσεις; Να στηρίξω έναν άνθρωπο που οι πράξεις του και η εν γένει συμπεριφορά του με έκαναν να ντρέπομαι που είχα συμπαραταχθεί και εκλεγεί υπό το ψηφοδέλτιο που είχε καταρτίσει; Θα ήμουν ανέντιμος πρώτ’ απ’ όλα απέναντι στον εαυτό μου. Απέναντι στις αρχές που μου πέρασαν οι γονείς μου. Σ’ αυτές που θέλω να περάσω στα παιδιά μου. Αν για κάτι αισθάνομαι υποχρέωση απέναντι σε όλους σας, είναι το να ζητήσω συγγνώμη που άθελά μου σας παρέσυρα να ψηφίσετε τότε τον Τσιγκούνη. Δεν τον ήξερα. Δεν ήξερα ποιος ήταν. Τον έμαθα αυτά τα τρία χρόνια. Έκανα λάθος και σας ζητώ συγγνώμη. Γι’ αυτό και έφυγα. Μην το κάνετε πάλι. Μην παρασυρθείτε.

Να στηρίξω τον κ. Μαρνέρη; Δεν τον γνωρίζω. Έχω ανταλλάξει μόνο λίγες κουβέντες μαζί του.

Συμπατριώτες και συμπατριώτισσες.

Από όσα βλέπω, αντιλαμβάνομαι ότι στις επόμενες εκλογές πολλοί θα αισθανθούν μεγαλύτερο από άλλες φορές, το βάρος της επιλογής. Ακούγονται κομματικές μετεγγραφές και πάσης φύσεως ανίερες συμμαχίες. Προσωπικά δεν με αφορούν. Καθένας αποφασίζει για τον εαυτό του και λογοδοτεί στη συνείδησή του. Αν όπως λέγεται, ο Τσιγκούνης είναι ο εκλεκτός της Νέας Δημοκρατίας, πρόβλημά του και πρόβλημά της. Αν οι ψηφοφόροι της ΝΔ δεν επιθυμούν όπως λένε να απολεσθεί ο Δήμος, τους παραπέμπω στην τρίτη παράγραφο. Ας είχαν φροντίσει να τον αλλάξουν. Να βρουν άλλο υποψήφιο. Εγώ ξέρω ότι οι Μητροπολίτες παντρεύονται τις μητροπόλεις τους και όχι οι δήμαρχοι τις δημαρχίες.

Από την άλλη, εάν όπως λέγεται ο κ. Μαρνέρης κατέρχεται ως ανεξάρτητος, εγώ γνωρίζω ότι αποτελεί κομματικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και υπό κομματικό ψηφοδέλτιο εξελέγη νομαρχιακός σύμβουλος.

Τα αναφέρω όλα αυτά γιατί παρά την στάχτη που ρίχνουν τα κόμματα στα μάτια μας πρέπει ο καθένας να κάνει τις επιλογές του, με γνώμονα αποκλειστικά και μόνο, το ποιος είναι περισσότερο ικανός να κάνει κάτι για τον τόπο. Καθένας λοιπόν, ας σκεφθεί καλά τι είναι σωστό, ας σκεφθεί το παρελθόν κι ας αποφασίσει. Εγώ, σεβόμενος τον εαυτό μου και πάνω απ’ όλα εσάς, δεν έχω το δικαίωμα να υποδείξω σε κανέναν τι να ψηφίσει και αν πρέπει να ψηφίσει. Και φυσικά να θυμίσω ότι μεταξύ δύο κακών, δεν ψηφίζουμε πάντοτε το μη χείρον. Υπάρχει και η λευκή ψήφος, που έντεχνα βέβαια τα καλά μας κόμματα την καταμετρούν μαζί με τα άκυρα ώστε να μην υπάρχει διαχωρισμός των συνειδητά ψηφιζόντων λευκό με τους από ιδιωτεία ή απροσεξία ακυρώνοντες την ψήφο τους.

Μια τελευταία ίσως διευκρίνηση. Έγραψα εδώ σ’ αυτό το blog αυτήν την εξομολόγηση διότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος να επικοινωνήσει κανείς μαζί σας. Το μονοπώλιο και η αβελτηρία του τοπικού τύπου έχουν κι αυτά το τίμημά τους. Κι ο τόπος, πληρώνει και γι’ αυτό...

Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους φίλους για τα καλά τους λόγια και για το ενδιαφέρον. Να ευχαριστήσω όσους με τίμησαν με την ψήφο τους και τη φιλία τους ακόμη κι αν δεν με ψήφισαν. Πιστεύω ότι υπήρξα έντιμος με όλους, χωρίς ποτέ να τους κρίνω με βάση τα πολιτικά τους φρονήματα. Τους παρακαλώ όλους κι όποιον άλλο θα το ήθελε, να μην επικοινωνήσει μαζί μου για οτιδήποτε έχει σχέση με τις δημοτικές εκλογές.

Να είστε όλοι καλά

Σας ευχαριστώ