Τὸ μεγάλο μας τσίρκο…

«Κάποια μέρα κοιτάζοντας πίσω, τα χρόνια που αγωνίστηκες θα σου φαίνονται τα πιο ωραία».
Ζίγκμουντ Φρόυντ, 1856-1939, Αυστριακός ψυχίατρος

Τὴ στιγμὴ ποὺ γράφονται αὐτὲς οἱ γραμμές, δὲν εἶναι γνωστὸ τὸ ἀποτέλεσμα τῶν συνομωτικῶν συνομιλιῶν προέδρου, πρωθυπουργοῦ καὶ ἀρχηγοῦ τῆς ἀξιωματικῆς ἀντιπολιτεύσεως. Μικρὴ ὅμως σημασία ἔχει τὸ τὶ θὰ γίνει τελικῶς. Ὄχι γιατὶ τὸ ἀποτέλεσμα τῆς συγκεκριμένης συναντήσεως δὲν θὰ παίξει ρόλο στὶς ἐξελίξεις ἀλλὰ ἁπλούστατα γιατὶ δὲν μπορεῖ νὰ ἀλλάξει ὅσα ἔχουν προηγηθεῖ. Καὶ δυστυχῶς ὅλα αὐτὰ τὰ χρὀνια ἔχουν γίνει πολλὰ καὶ δὲν ἔχουν γίνει ἀκόμη περισσότερα.

Τί συνέβη τὰ τελευταῖα δύο χρόνια; Μία κυβέρνησι ποὺ ἦλθε μὲ τὸ σύνθημα «λεφτὰ ὑπάρχουν», ἀντικατέστησε μιὰ ἀποτυχημένη κυβέρνησι κι ἕναν πρωθυπουργὸ ποὺ ἀποφάσισε μετὰ ἀπὸ πέντε περίπου χρόνια νὰ ἀπευθυνθεῖ στὸ λαὸ καὶ νὰ τοῦ πεῖ ὅτι ὑπάρχει πρόβλημα. Καὶ ὁ λαός, ὁ ἴδιος λαὸς ποὺ σήμερα στενάζει καὶ ταυτόχρονα καταριέται  τοὺς πολιτικοὺς καὶ τὰ κόμματα, πάντα παρασυρόμενος ἀπὸ τὰ ὡραῖα λόγια καὶ ὄχι ἀπὸ τὴν ἀλήθεια, ἀποφάσισε νὰ ψηφίσει αὐτὸν ποὺ τοῦ ἔταζε περισσότερα. Χρόνια τώρα ἡ ἴδια ἱστορία κι ὅπως ἔλεγε κι ὁ Σολωμός: «Δυστυχισμένε μου λαέ, καλὲ καὶ ἠγαπημένε, πάντοτ' εὐκολοπίστευτε καὶ πάντα προδομένε». Εὐκολόπιστος λοιπόν ἤ κατὰ τὸν Σολωμὸ εὐολοπίστευτος ψήφισε ὁ λαός. Καὶ να τὰ πανηγύρια μέχρι ποὺ… Ἄρχισαν τὰ μνημόνια μετὰ τὶς διαβουλεύσεις. Κεκτημένα ἐτῶν κατέρρεαν. Ἀγῶνες προδίδονταν. Μὰ ὁ λαός, σὰν νὰ πίστευε ὅτι ἦταν κι αὐτὸς μέρος τοῦ προβλήματος – ποὺ βεβαίως καὶ ἦταν - ὑπέμενε στωϊκά. Μοῦ εἶναι ἀδύνατον νὰ σκεφτῶ τὶ θὰ εἶχε συμβεῖ ἐάν τὰ ἴδια μέτρα προσπαθοῦσε νὰ τὰ περάσει ἡ Νέα Δημοκρατία. Κι ὅμως, ἀφέθηκαν οἱ σοσιαλιστάδες, αὐτοὶ ποὺ εἴχαν καὶ τὸ μεγαλύτερο μερίδιο εὐθύνης, νὰ γιατρέψουν τὸν τόπο. Αὐτοὶ,  οἱ ἀνίκανοι νὰ διαχειριστοῦν τὰ τοῦ τόπου ἐπὶ τόσα χρόνια, ἀποφάσισαν ἐτσιθελικὰ καὶ χωρὶς καμμία λαϊκὴ ἐντολή, νὰ βγάλουν τὸν τόπο ἀπὸ τὴν κρίσι. Μὲ συμβουλὲς πρωτοφανεῖς, πειραματικές, ἄρχισαν ἀνάλγητα νὰ ἐφαρμόζουν μέτρα ἄδικα, ὄχι γιατὶ πολλὰ ἀπὸ αὐτὰ δὲν ἀπαιτοῦντο ἀπὸ χρόνια, ἀλλὰ διότι ἐφαρμόσθηκαν ἐπὶ δικαίων καὶ ἀδίκων. Χωρὶς πρόγραμμα, χωρὶς δικαιολογία, μόνο γιὰ νὰ μαζευτοῦν χρήματα, κατέστρεψαν ἐπιχειρήσεις, οἰκογένειες, ζωές.  

Στὸ μεταξύ, τὸ ἕνα μέτρο μετὰ τὸ ἄλλο ἀποτύγχαναν. Κι ἡ κρίσι, ἐπόμενο ἦταν γινόταν πιὸ βαθιά. Τὸ γόητρο τῆς χώρας καταρρακωνόταν. Ὅσοι ταξιδεύουν συχνὰ στὸ ἐξωτερικό, μποροῦν νὰ ἐπιβεβαιώσουν τὴν τεράστια ἀλλαγὴ ποὺ ἔχει ἐπέλθει στὸν τρόπο ἀντιμετωπίσεως καὶ τῆς χώρας καὶ τῶν Ἑλλήνων, ἀπὸ τοὺς ξένους. Ἀλλὰ ἐδῶ ξέχασα. Οἱ ὑπερήφανοι πασόκοι καὶ οἱ λοιποὶ συνδετημόνες, δὲν ἴδρωναν ἀπὸ ὅσα ἔλεγαν οἱ «ὀχτροὶ τοῦ Ἔθνους». Ποιοὶ εἶναι αὐτοὶ ποὺ μᾶς ζητοῦν νὰ διαφεντέψουν τὸν τόπο μας;   Ποιοὶ εἶναι αὐτοὶ οἱ Εὐρωπαῖοι ποὺ μόνο στὸ ἄκουσμα τοῦ ὀνόματος τοῦ πρωθυπουργοῦ ἐτρέποντο σὲ φυγή; Τὶ ποιοῖ εἶναι βρὲ καραγκιόζηδες; Αὐτοὶ ποὺ πηγαίνουμε σὰν ζήτουλες νὰ τοὺς ζητήσουμε δανεικά, γιὰ νὰ μὴν στερηθοῦμε τοὺς ὅποιους μισθοὺς ἀπέμειναν κι ὅσους θὰ μᾶς ἀφήσουν. Αὐτοὶ ποὺ χρόνια ἀποκαλοῦμε κουτόφραγκους. Αὐτοὶ ποὺ ἀποροῦσαν ὅταν ἔρχονταν στὴν Ἑλλάδα, πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ εἴμαστε ἀραχτοὶ σὲ καφετέριες καὶ καφενεῖα, νὰ ξημερωνόμαστε στὰ clubs, νὰ ἔχουμε 2-3 ἐξοχικά, κι αὐτὰ τὰ κωθώνια νὰ δουλεύουν σὰν σκλάβοι γιὰ νὰ ἀπολαύσουν τὶς ὅποιες μετρημένες ἀπολαύσεις. Μάθαμε νὰ κάνουμε Πάσχα στὸ Παρίσι, Χριστούγεννα στὸ Ντουμπάϊ καὶ νὰ ἀλλάζουμε αὐτοκίνητο χωρὶς νὰ ἔχουμε φράγκο. Ὅταν πηγαίνεις γιὰ δανεικά, ὁ δανειστὴς ἐπιβάλει τοὺς ὅρους του. Ὄχι ἐσύ. Ἤ ἀποφασίζεις νὰ σταματήσεις τὶς σπατάλες, νὰ σφίξεις τὴ ζώνη, νὰ στερηθεῖς, ἤ πηγαίνεις καὶ δέχεσαι ὅτι σοῦ ποῦν καὶ τὸ βουλώνεις. Κι ὅλον αὐτὸν τὸν καιρό, ἄν καὶ ἐπεβλήθη στέρησι στὸ μεγαλύτερο μέρος τοῦ κόσμου, τίποτα δὲν ἔγινε γιὰ νὰ τιμωρηθοῦν ἀυτοὶ ποὺ ὁδήγησαν στὸν τόπο στὴν κατάστασι ποὺ εὑρίσκεται. Δὲν ἔχει τιμωρηθεῖ οὔτε ἕνας. Σὲ καμμία βαθμίδα καὶ γιὰ κανέναν λόγο. Κρατῆστε το αὐτό. 

Σ’ αὐτὰ τὰ δύο χρόνια ποὺ πέρασαν μὲ τὸ ΠΑΣΟΚ στὴν ἐξουσία, ἔχουν γίνει ἀπίστευτα πράγματα. Ἔχουν γίνει ἔκτροπα. Μὲ πρώτη τὴν ἐγγραφὴ στὰ παλαιότερα τῶν ὑποδημάτων τους τοῦ Συντάγματος καὶ κυρίως τῆς λαϊκῆς ἐντολῆς. Ποιὰ νομιμοποίησι ἔχει μία κυβέρνησι ποὺ ἔχει ἐξαπατήσει τὸν λαό μὲ διαφορετικὸ πρόγραμμα ἐκλογῆς, νὰ κάνει ὅσα ἔχει κάνει καὶ συνεχίζει, παρὰ μόνο μὲ αὐτὸ ποὺ τῆς δίνει ἡ κοινοβουλευτικὴ δικτατορία ποὺ εἶναι τὸ πραγματικὸ πολίτευμα τῆς χώρας; Μιὰ κυβέρνησι, δὲν ψηφίζει ὅτι θέλει, ἐφ’ ὅσον διαθέτει τὴν πλειοψηφία στὴ Βουλή; Καὶ τι ἀκριβῶς ἐνώνει τοὺς βουλευτές ἑνὸς κόμματος; Ἡ ἐξουσία καὶ ἡ πλήρης ἀνελευθερία ποὺ βιώνουν πέρα ἀπὸ τὴν ἐφιαλτικὴ γιὰ τοὺς κατ’ ἐπάγγελμα πολιτικοὺς ἀπώλεια τῶν προνομίων ποὺ παρέχονται μὲ τὴν ἀνοχὴ τοῦ πελάτη δηλαδὴ τοῦ λαοῦ! Ἀκούσατε καμμία πρόθεσι γιὰ ἀλλαγὴ τοῦ συγκεκριμένου νόμου ἀπὸ τὰ παλληκάρια τῆς βουλῆς; Ὄχι. Κρατῆστε το κι αὐτό.

Ἄνθρωποι ποὺ δὲν ἔχουν ἐργασθεῖ στὴ ζωή τους. Ἄνθρωποι ποὺ μπῆκαν ἀπὸ μικροὶ στὴν πολιτική, στὶς νεολαίες τῶν κομμάτων, στὰ συνδικαλιστικά δρώμενα, Γκρούεζες πραγματικοί ὅμως, ἀνεδείχθησαν σὲ ὑπουργούς καὶ βουλευτάδες, γι’αὐτὸ καὶ μᾶς πήρε ὁ διάολος. Ἄνθρωποι ποὺ δὲν ἔχουν ζήσει τὶς ἀγωνίες τοῦ κόσμου, ποὺ ἀπολαμβάνουν χρόνια τὰ προνόμια ποὺ οἱ προγενέστεροι μὲ τὴν ἀνοχή ὅλων, ναὶ ὅλων ἡμῶν καὶ ὑμῶν, ἐπέβαλαν, εἶναι αὐτοὶ ποὺ διαχειρίζονταν καὶ διαχειρίζονται τὶς τύχες μας καὶ τὶς τύχες τῆς δύσμοιρης πατρίδας. Καὶ ἑμεῖς περιμένουμε ἀπὸ αὐτοὺς νὰ μᾶς σώσουν…   Τοὺς εἴδατε πῶς ἀντιμετώπισαν τοὺς ἀγανακτισμένους; Μὲ σιωπὴ καὶ καρτερία. Εἴδατε τοὺς νεοδημοκράτες πῶς ἀντιμετωπίζουν τὶς ὕβρεις ποὺ δικαίως ἐκτοξεύονται γιὰ τὰ χάλια ποὺ ἀντὶ νὰ περιστείλουν μεγάλωσαν; Μὲ σιωπή. Ὅλα τὰ κόμματα, ὅταν ὁ λαὀς σὲ σπάνιες στιγμές τοὺς ζητᾶ εὐθύνες ἤ τὰ κατηγορεῖ, σιωποῦν. Περιμένοντας ὅτι ἡ ὀργὴ θὰ περάσει. Καὶ τὰ κακὰ, τὰ αἴσχη, θὰ ξεχασθοῦν. Ἤ δὲν ξεχάσθηκαν κιόλας; Μετὰ τὴν ἀπίστευτη ξεφτίλα στὴν Εὐρώπη στὸ ἄκουσμα τοῦ δημοψηφίσματος, ἔρχονται σήμερα τὰ κόμματα, λοιδωρόντας τὸν λαὸ καὶ συνεποικουρούμενα ἀπὸ τὰ ΜΜΕ, νὰ συζητοῦν γιὰ τὸ πῶς θὰ βγοῦμε ἀπὸ τὴν κρίσι. Γιὰ μιὰ ἀκόμη φορά, ἀποφασίζουν πρὶν ἀπὸ μᾶς γιὰ μας. Δὲν ἔχει σημασία τὶ ἔλεγαν. Πᾶνε αὐτά. Περασμένα ξεχασμένα. Ἐδῶ τὶ κάνουμε; Καὶ τὸ ἐρώτημα εἶναι: Ἀκούσατε νὰ λέγεται τίποτα ἐδῶ καὶ καιρὸ γιὰ νὰ πληρώσουν αὐτοὶ ποὺ φταῖνε; Ἀκούσατε ἴχνος αὐτοκριτικῆς; Ἀκούσατε γιὰ διόρθωσι ὅσων κακῶν μᾶς ἔφεραν έδῶ; Ἀκούσατε γιὰ τιμωρία αὐτῶν ποὺ μὲ ὅσα ἔκαναν μᾶς ἔχουν σχεδὸν πουλήσει ὡς σκλάβους στὴν Εὐρώπη; Ὄχι! Οὔτε καὶ θὰ ἀκούσετε. Γιατὶ εἶναι ἀνακατεμένοι ὅλοι τους. Ὅλοι οἱ ἐλέῳ πατεράδων, θείων, συγγενῶν, κληρονομίας, κλπ, λόγων ἄρχοντες τοῦ τόπου, στηριζόμενοι σὲ ἕναν ἐσμό παρατρεχάμενων κολάκων καὶ παρασίτων, θὰ ἀναλάβουν χωρὶς καμμία ἀπολύτως δικαιοδοσία νὰ μᾶς σώσουν. Ὁ τόπος ἔχει ἤδη μπεῖ σὲ ἄσχημο μονοπάτι. Σὲ μιὰ κατοχὴ ὅπου θὰ δοκιμασθοῦν συνειδήσεις. Σὲ μιὰ δοκιμασία πρωτόγνωρη. Ἐδῶ μπαίνει πραγματικὰ ἡ προτροπὴ «κουράγιο».  

Τὸ μεγάλο μας τσίρκο εἶναι ἕτοιμο γιὰ μιὰ ἀκόμη παράστασι. Οἱ θεατές, ἑμεῖς δηλαδή, δὲν ἔχουμε πάει μόνοι μας, ἐθελοντικὰ στὴν παράστασι ἀλλὰ συρόμαστε νὰ τὴν παρακολουθήσουμε. Τὸ προηγούμενο διάστημα, εἴδαμε ἀκροβατικά, κωλοτοῦμπες καὶ περπατήματα σὲ τεντωμένα σχοινιά, εἴδαμε ἄλλα νὰ λέγονται τὴ μία ἡμέρα καὶ τὰ ἀντίθετα τὴν ἑπομένη. Ἀκούσαμε ψέματα, ἀνακολουθίες. Τ’ ἀκούσαμε ἀπὸ μιὰ κυβέρνησι, ποὺ ὑποτίθεται ὅτι εἶχε ἀπέναντί της ὅλες τὶς ἄλλες πολιτικὲς δυνάμεις. Εἴδαμε αἶσχη. Φαντάζεσθε τὶ ἔχουμε νὰ δοῦμε καὶ νὰ πάθουμε ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα; Τὰ κόμματα γνωρίζουν ὅτι αὐτὸ ποὺ ἔχουν στὴ βουλὴ, εἶναι ψεύτικο καὶ μακρὰν τῆς πραγματικότητος. Ὄχι ὅτι ἐὰν αὔριο εἴχαμε ἐκλογές, οἱ περισσότεροι ἀπὸ τοὺς συμπατριῶτες μας δὲν θὰ ξέχναγαν τὶ ἔχουν πάθει καὶ θὰ ἔτρεχαν ξανὰ νὰ ψηφίσουν τοὺς ἴδιους ποὺ σήμερα καθυβρίζουν. Ἀλλὰ σίγουρα, οἱ πολιτικοὶ συσχετισμοὶ θὰ εἶναι διαφορετικοί. Αὐτὸ δὲν τὸ διακινδυνεύουν. Κι ἔτσι ἀποφάσισαν νὰ συναποφασίζουν. Καὶ φυσικὰ πάντα γιὰ τὸ καλό μας. Ἑτοιμασθεῖτε γιὰ νέες κωλοτοῦμπες. Μὲ μιὰ διαφορά. Στὸ τσίρκο, οἱ ἀκροβάτες, σαλτιμπάγκοι, κλπ, εἶναι ἐπαγγελματίες. Μᾶς κάνουν καὶ γελάμε, διασκεδάζουμε. Αὐτοὶ ἐδῶ, οὔτε γιὰ σαλτιμπάγκοι δὲν κάνουν. Γι’ αὐτό, ἀκόμη καὶ τὶς κωλοτοῦμπες τὶς κάνουν ἀδέξια. Ἡ πατρίδα βρίσκεται σὲ κίνδυνο. Ἀλλοίμονο στοὺς θεατές. Ἡ παράστασι, μὲ βάσι τὸ πρόγραμμα, μετὰ τὶς ἀκροβασίες ἔχει λιοντάρια. Πεινασμένα καὶ μὲ τὰ κλουβιὰ μᾶλλον ξεκλείδωτα.